وقتی از طرفداران مذاکره با آمریکا بپرسی چرا مذاکره با آمریکا؟ می گویند چون ما مشکل داریم، تحریم هستیم با آمریکا مذاکره می کنیم تا وضعیت اقتصادیمان بهتر شود، چون آمریکا ابر قدرت است و ما جهان سومی. چکیده ی تمام دلایل آنان این است که ما نمی توانیم.
حال چند سؤال پیش می آید:
آیا مشکلات آنقدر بزرگ است که ما نتوانیم از پس آن برآییم؟ آیا از انقلاب پنجاه وهفت و هشت سال جنگ در مقابل تمام دنیای شرق و غرب سخت تر است؟
آیا تمام مشکلات اقتصادی ایران به خاطر رویارویی با آمریکا یا به زبان بهتر مقاومت در برابر قلدری های آمریکاست؟
آیا مسئولین گذشته و امروز ما در این مشکلات سهمی نداشته و ندارند؟ چرا تمام محصولات داخلی و خارجی به یکباره سه تا پنج برابر می شوند آیا این بجز هماهنگی دشمنان داخلی و خارجی معنای دیگری نیز دارد؟
آیا طمع و حرص ورزی برخی از بازرگانان و اصناف و بازاری های ایرانی که می خواستند از آب گل آلود ماهی بگیرند در بروز این مشکلات سهمی نداشته است؟
آیا اقتصاد ما با دو مشکل برزگ نداشتن سیستم توزیع مناسب و عدم فرآوری  درست مواجه نبوده است و متعاقب آن دست دلالان را برای نابودی اقتصاد ایران باز نگذاشته است؟
آیا این گفته ی آنان که مذاکره با آمریکا تنها راه حل  مشکلات است اعتراف به این نیست که مشکلات را خود آمریکا به وجود آورده است و خود او باید آن را برطرف کند؟
آیا با باور ما نمی توانیم می توانند از روی میزی که آمریکا چیده است پیروز بلند شوند؟

آیا آمریکا اول مشکل را ایجاد می کند بعد با نشستن بر سر میز مذا کره آن را حل می کند، صرفاَ برای لجبازی و نه تأمین منافع اش و بدون توقع عقب نشینی از جانب ایران؟
آیا هیچ عاقلی می پذیرد که آمریکا بیشتر از این می توانسته به ایران فشار بیاورد و برای دلسوزی به حال ایرانیان این کار را نکرده است و آیا این به معنای آن نیست که همان طور که خودشان بارها اعتراف کرده اند، نتوانسته اند؟
آیا همه ی افرادی که می گویند مذاکره با آمریکا فایده ندارد، نمی دانند و یا مغرض اند و دیگران فهیم اند و دلسوز؟ در اینجا چه کسی بیشتر برای منافع شخصی اش دست و پا می زند؟
آیا آنان  که به دلیل تجربه و آینده نگری دست چدنی آمریکا را در دستکش مخملی اش می بینند عالمانه تر عمل می کنند یا آنان که به تلفنی صحبت کردن با اوباما و تن دادن به مذاکره با او افتخار می کنند صرفاَ برای کری خوانی برای رقبای داخلی؟
آیا با گذشت چند ماه و مذاکره با آمریکا مشکلات ایران حل شده است؟ آیا تکیه بر منابع و ظرفیت های داخلی ما و آنها را بیشتر به پیروزی نزدیک نمی کند، با افزایش تولید محصولات در سرزمین چهار فصل ایران، با از بین بردن موانع با برنامه ریزی و حسن نیت نسبت به برادران ایرانی و استفاده از روحیه ی ما می توانیم جوانان ایرانی ؟
آیا نفت و گاز ایران بیشتر است یا آمریکا؟ روحیه ی ایثار و جهاد در مردم ما بیشتر است یا آمریکا ؟مردم ما به منبع قدرت یعنی خدا نزدیکترند یا مسئولین آمریکا؟
شما از سر این میز پیروز بلند نمی شوید چرا که با تفکر ما نمی توانیم بر سر آن نشسته اید و آنان با تفکر ما توانسته ایم شما را بر سر میز نشانده اند.